آقا ما با اجازتون چند روز پیش در حال مطالعه بودیم که یهو چشممون روی یه کلمه ترمز زد و رفتیم توو فکر؛آرامش،چه چیز خوبی!چه عنصر ارزشمندی!اصلا چقدر خوبست که ما در خانه و خانواده آرامش داریم،اصن همین آرامشِ درون خانوادگیه که سبب میشه جامعه هم آروم باشه و مردم الکی به جون هم نیوفتن...
سلام...
چند وقتیه هر جا میشینم سریع فکرم درگیر این موضوع میشه که برای چی زنده ام؟چه کاری میخوام و البته میتونم انجام بدم که توو این دنیا هم مفید باشم ، هم راضی ؟اصن اگه هفتاد سالم بشه و به گذشتم فکر کنم ،منم جز اون دسته آدمایی هستم که میگم حیف، زندگی تموم شد و ما اشتباه اومدیم کل مسیر رو ...یا قراره خشنود و سربلند واسه بچه هام از زرنگی و مهارت و تجربه های موفق کاریم حرف بزنم؟
