بخوریم تا بمیریم یا بکوشیم تا بمانیم؟

چرا همش غصه و حسرت  میخوریم؟ ؟

چرا خوشحال نیستیم و چرا اصن با زندگیمون خیلی حال نمیکنیم؟؟

داشتم همینجوری توو سایتا میچرخیدم و

غزلی از یاغی تبار

علی اکبر یاغی تبار، شاعر، متولد 15 دی ماه سال 1358 در بابلسر و ساکن این شهر است. دانش آموخته فوق لیسانس ادبیات از دانشگاه علامه طباطبایی تهران

از ابراهیم هادی تا قهرمان های پودری و بادی!

پرده ی اول

حدود سال 1354بود که مشغول تمرین بودیم که ابراهیم وارد سالن شد و یکی از دوستان هم بعد از او وارد سالن شد و بی مقدمه گفت: داداش ابراهیم ، تیپ وهیکلت خیلی جالب شده.وقتی داشتی تو راه می اومدی دوتا دختر پشت سرت بودن و مرتب از تو حرف می زدن،شلوار وپیراهن شیک که پوشیده بودی و از ساک ورزشی هم که دستت بود، کاملاً مشخص بود ورزشکاری.

تلخ مثل مرگ

این داستان رو با صدایی واضح و در آرامش بخونید.

 

 

یه شب سرد و بارونی و کاملا زمستونی، تنها تووی خونه نشسته بودم و سرم پر شده بود از فکرای بیخودی و بیهوده.لباسامو پوشیدم و تصمیم گرفتم زودتر از خونه بزنم بیرون تا شاید دیدن دوستام بتونه بهم آرامش بده و حالمو خوب کنه.

 

سه شنبه ها با موری 1

میچ تو در مورد توجه من به آدمهایی که حتی آنها را نمیشناسم سوال کردی؛اما من میتوانم بزرگترین دستاورد بیماریم را برای تو تعریف کنم؟دتاوردی که سعی به یادگیری آن دارم

_آن چیست؟

سه شنبه ها با موری

کتاب سه شنبه ها با موری شاهکار گرانقدر و پر فروش میچ البوم نویسنده،روزنامه نگار،مجری و موزیسن آمریکاییست که روایتگر زندگی شخصی خود او و هم نشینی و گفتگوی وی با استاد پیر خود (موری) است.

آرامشم چیز خوبیه

آقا ما با اجازتون چند روز پیش در حال مطالعه بودیم که یهو چشممون روی یه کلمه ترمز زد و رفتیم توو فکر؛آرامش،چه چیز خوبی!چه عنصر ارزشمندی!اصلا چقدر خوبست که ما در خانه و خانواده آرامش داریم،اصن همین آرامشِ درون خانوادگیه که سبب میشه جامعه  هم آروم باشه و مردم الکی به جون هم نیوفتن...

آینه

با تواَم روحِ زمستان خورده

باغِ ممنوعه‌ی باران خورده

ماهِ در برکه شناور شده‌ام

آخرین بوسه‌ی لب‌پَر شده‌ام

پرتقال های علامه (قسمت آخر)

قسمت آخر

با سپری شدن دیدارهای سخت و نسبتا سنگینِ قبل،حالا باید با تیم جوان و جویای نامِ اقتصاد96بازی میکردیم.برای این مسابقه تمرین کرده و آماده بودیم. البته ازآنجا که وزن بچه های ما ، دوبرابر اقتصادی ها بود از ابتدا تنه زدن و ردشدن روی حریف در دستور کار ما قرار گرفت و بنده،ذلی و کهن مامورین اجرای این تاکتیک پیچیده بودیم...

غزلی از حضرت مولانا

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست

بگشای لب که قند فراوانم آرزوست