آخرین امتحان

 

بالاخره زمانش رسید، آخرین امتحان دوره ی لیسانس که هیچگاه نمیخواهم کارشناسی بخوانمش.

سقوط

امیلی از خودرو پیاده شد، هنوز سرش گیج میرفت و گلویش می سوخت.شاسی کاپوت را کشید و تلوتلو خوران به طرف آن قدم برداشت.دود سفیدی از اطراف کاپوت خارج میشد و صدای جوشیدن آب شنیده میشد، با دستپاچگی و کلافگی بطری آب معدنی نیمه پری که به همراه داشت را روی موتور خالی کرد و کنار ایستاد، بخار سپیدی ازموتور به هوا بلند شد و تمام آب در یک آن ناپدید شد.امیلی خسته و ناامید چند دقیقه ای کنار خودرو به امید عبور رهگذری ایستاد و سپس همانجا نشست و به خودرو تکیه داد.

بابالوژی

وقتی nokia1100  از دنیای تکنولوژی و بازار پر هیاهوی آن خداحافظی کرد و جای خود را به گوشی های هوشمند داد، بابا از هیچ پدیده ی تکنولوژیک و رایانه ای استقبال و استفاده نکرد، دلیلش هم کاملا فنی و منطقی بود: گوشی های جدید برای بچه سوسول ها ساخته شده و مقاومت nokia1100را ندارند، با آنها نمیشود فندق شکست و اگر با موتور از رویشان رد شوی قطعا خواهند ترکید!

کنکور ارشد هم گذشت...

 

از قدیم اینگونه میگویند:هر چه هست میگذرد و تمام میشود... اما بنده سوالی دارم، چه گذشتنی؟

دید و بازدید های نوروزی و شیرینی های آن!!

(( اسامی و اطلاعات این داستان، کاملا کذب و بی پایه  است حتی همین جمله! ))

در عصر بهاری یکی از ایام نوروز برای رفتن به خانه ی آقای عظیمی که از بزرگان فامیل بود، آماده می شدیم.

از مایکل فلپس تا مایوی قرمز

امروز میخواهم از یکی از بزرگترین رویدادهای ورزشیِ دانشگاه علامه طباطبائی،حکایتی شرح دهم.

شخصیت اصلی این داستان ، قبلا بارها و بارها سفارش اکید نموده که این داستان در جایی ذکر نشود و اگر هم شد اصلا و به هیچ عنوان از ایشان نامی برده نشود.بنابراین ما هم از بیان نشانی دقیق ایشان صرف نظر کرده و به اصل ماجرا می پردازیم.

از ابراهیم هادی تا قهرمان های پودری و بادی!

پرده ی اول

حدود سال 1354بود که مشغول تمرین بودیم که ابراهیم وارد سالن شد و یکی از دوستان هم بعد از او وارد سالن شد و بی مقدمه گفت: داداش ابراهیم ، تیپ وهیکلت خیلی جالب شده.وقتی داشتی تو راه می اومدی دوتا دختر پشت سرت بودن و مرتب از تو حرف می زدن،شلوار وپیراهن شیک که پوشیده بودی و از ساک ورزشی هم که دستت بود، کاملاً مشخص بود ورزشکاری.

تلخ مثل مرگ

این داستان رو با صدایی واضح و در آرامش بخونید.

 

 

یه شب سرد و بارونی و کاملا زمستونی، تنها تووی خونه نشسته بودم و سرم پر شده بود از فکرای بیخودی و بیهوده.لباسامو پوشیدم و تصمیم گرفتم زودتر از خونه بزنم بیرون تا شاید دیدن دوستام بتونه بهم آرامش بده و حالمو خوب کنه.

 

آرامشم چیز خوبیه

آقا ما با اجازتون چند روز پیش در حال مطالعه بودیم که یهو چشممون روی یه کلمه ترمز زد و رفتیم توو فکر؛آرامش،چه چیز خوبی!چه عنصر ارزشمندی!اصلا چقدر خوبست که ما در خانه و خانواده آرامش داریم،اصن همین آرامشِ درون خانوادگیه که سبب میشه جامعه  هم آروم باشه و مردم الکی به جون هم نیوفتن...

پرتقال های علامه (قسمت آخر)

قسمت آخر

با سپری شدن دیدارهای سخت و نسبتا سنگینِ قبل،حالا باید با تیم جوان و جویای نامِ اقتصاد96بازی میکردیم.برای این مسابقه تمرین کرده و آماده بودیم. البته ازآنجا که وزن بچه های ما ، دوبرابر اقتصادی ها بود از ابتدا تنه زدن و ردشدن روی حریف در دستور کار ما قرار گرفت و بنده،ذلی و کهن مامورین اجرای این تاکتیک پیچیده بودیم...